یک ماه است مردم با چشمانی مضطرب وقایع را دنبال می‌کنند، نگران نسل بعد از خودشان، نگران دختران‌شان، پسران‌شان. یک ماه است با چشمان خود دیده‌اند لباس شخصی‌ها چه می‌کنند، باتوم به‌دستان چه می‌زنند. دیده‌اند زندان‌هایتان چقدر بزرگند و تدارک چقدر زندانی را کرده‌اید. یک ماه است می‌بینند به دبیرستانی‌ها و نوجوان‌ها هم رحم نمی‌کنید، به دانشجویان هم، به دختران تنها هم... یک ماه است گفته‌اید اینها ماموران ما نیستند که شلیک می‌کنند، اینها ماموران ما نیستند که فحش ناموسی می‌دهند، شیشه می‌شکنند، اینها ماموران ما نیستند که تجاوز می‌کنند... بترسید از روزی که باطن ذات شما را مردم بفهمند! و آن انفجار حاصل شود.

پنج حزب شناسنامه‌دار کشور به‌علاوه انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه کشور متفقا تقاضا کرده‌اند اجازه دهید یک راهپیمایی مسالمت‌آمیز برگزار کنند در هر محلی که شما تشخیص می‌دهید، در هر زمانی که شما بگویید. چه جواب دادید؟ تظاهرات مسالمت‌آمیز چه مشکلی دارد؟ نقشه‌هایتان را به هم می‌زند؟ نمی‌شود بگویید اینها چند آشوبگر بیشتر نیستند؟ همه دشمن هستند!؟ نمی‌شود بگویید پیشوند جمهوری بر نام کشور یک دروغ بوده!؟ بترسید از روزی که باطن ذات شما را مردم متوجه شوند، و آن انفجار حاصل شود!

چندی است بدون وجود یک رهبر جوان‌هایی جان‌شان را کف دستشان می‌گیرند و فریاد می‌زنند خسته شدند از این زندگی. خسته شدند از دیکتاتوری، از دیده نشدن.

همه که نمی‌توانند مهاجرت کنند. یک ماه است مردم فریاد می‌زنند باید معلوم شود پول‌های کشور کجا خرج می‌شوند، سفره‌شان کوچک و کوچک‌تر شده، چرا سفره شما بزرگ و بزرگ‌تر شده!؟ فرزندان‌تان از کجا آورده‌اند... بترسید از آن روز، که آنها باطن شما را ببینند !

یک روز فردی جوان و ناشناس از میان مردم، خواهد خواست روزی خاص، در میدانی خاص معترضان بروند و تنها بنشینند و بگویند تا از مردم برای جسارت‌هایتان عذرخواهی نکنید، تا کودکان دستگیر شده، دانشجویان و جوان‌ها آزاد نشوند، تا عاملان جنایات محاکمه نشوند، تا امکان انتخاب به مردم داده نشود، تا رفراندوم برگزار نشود، بر نخواهند خاست! یک روز مردم طاقت‌شان طاق می‌شود. فکر نکنید آن روز دیر است. آن وقت نه ماموران شما کاری می‌توانند بکنند، نه باتوم‌هایتان، نه تیربارهایتان... می‌دانید هنرمندان، نویسندگان، اساتید، احزاب، مردم دردمند، چه سریع به آنها ملحق خواهند شد. می‌دانید بین میدان امام حسین تا میدان ازادی تهران، دیگر جای سوزن انداختن نخواهد بود و میدان‌های تمام شهرهای بزرگ. بترسید از آن روز! از آن روز که دختر مظلوم ما، پس از تجاوزتان، فرار نکند... و با جمعیت بزرگ‌تری برگردد. بترسید از آن روز که باطن ذات شما بیشتر معلوم شود. آن وقت که از زنده بودن‌مان خجالت بکشیم. آن وقت که انفجار حاصل شود.

بترسید از روزی که آن احزاب قانونی دیگر از شما نخواهند اجازه‌شان دهید، و دیگر انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها به شما بگوید "کار از کار گذشت". بترسید از آن روز که خانواده‌های ماموران شما نگذارند فرزندان‌شان مردم را بزنند. هواداران‌تان دیگر باور نکنند ناراضیان دشمنند! بترسید از آن روزی که مردم یادشان بیاید چه مجد و عظمتی داشته‌اند. یادشان بیاید چه کارهای بزرگی می‌توانند بکنند. بترسید از روزی که مردم بخواهند زندگی‌ای بدون ترس داشته باشند!

بترسید از آه مظلومان از ناله دختران تنها از آن زنی که به او دست درازی کردید و فکر کردید تمام شد!

آیا شما هم در رابطه با انقلاب ایران در تکاپو هستید؟ آیااحساس نگرانی، ترس یا ناامیدی می کنید؟ شما تنها نیستید. اگر از فرم پایین را پر کنید، یکی از اعضای تیم ما با شما تماس خواهد گرفت تا به داستان‌‌‌‌‌تان گوش دهد و در یافتن امید یاری‌‌‌‌‌تان کند.لازم نیست با این مشکل به تنهایی روبرو شوید. فرم زیر را پر کنید سپس یکی از مربیان ما در اسرع وقت پاسخ خواهد داد.

خدمات ما محرمانه و همیشه رایگان است. مربیان ما، مشاور نیستند. بلکه افرادی عادی هستند که می‌‌‌‌‌خواهند با رفتاری محبت‌‌‌‌‌آمیز و محترمانه در سفر زندگی با شما همراه شوند.