من واقعاً، واقعاً می¬خواستم که یک پسر باشم و این شاید به این خاطر بود که افراد پیرامون من در دوران کودکیم سه برادر و دوستان شان بودند و یا شاید هم به این خاطر بود که پدر خیلی باحالی داشتم... نمی دانم! اما به هر دلیلی که بود من در دوران کودکی خود تمام تلاشم را کردم تا مانند یک پسر باشم. مثل پسرها لباس بپوشم، مثل پسرها عمل کنم. وقتی کوچک بودیم پدرم موهای سر ما را کوتاه می کرد. پس من از او می خواستم که موهای مرا تا حدی که امکان دارد کوتاه کند، مثل برادرهایم! ولی او هیچ وقت با مدل موی کاملاً پسرانه موافقت نمی کرد اما به من اجازه می داد تا موهایم را بسیار کوتاه نگه دارم. او و مادرم به من اجازه می دادند که به جای دامن و پیراهن در خانه شورت و شلوراک بپوشم. هر وقت که آن ها درباره ی رفتار پسرانه ی من صحبت می کردند مادرم به سادگی می گفت: "ناراحت این مسئله نباشید.. او آرام آرام وقتی بزرگ شود ،هویت خود را خواهد شناخت..." من نسبت به دخترهای دیگر متفاوت بودم. من عجیب و غریب بودم.

من نسبت به دخترهای دیگر متفاوت بودم. من عجیب و غریب بودم.

خیلی خوشبخت بودم که چنین مادر و پدر خوبی داشتم. آنها در دوران کودکی مرا آزاد گذاشتند تا در تپه های اطراف خانه مان مانند حیوانات چهار دست و پا جست و خیز کنم. در تمام طول روز با برادرانم دوچرخه سواری می کردم و از درختان بالا می رفتم و با خاک قلعه درست می کردم و کلکسیون سنگ جمع آوری می کردم و مهارت های مختلفی را آموختم. پدر و مادرم اجازه می دادند تا با برادرانم فوتبال بازی کنم و از انجام همه این کارها لذت بسیاری می¬بردم. مثل همه ی خواهران و برادرانم (ما۷ بچه بودیم) من هم ظرف می شستم، مبلمان منزل را گردگیری می کردم. پنجره ها را می شستم و اتاق ها را جارو می کردم، اما از انجام کارهایی که پدرم انجام می داد لذت بیشتری می بردم. مثل تعمیر ماشین یا درست کردن ملات سیمان و رنگ آمیزی اتاق ها و برف روبی! اگر دنیای من محدود به خانواده م می شد، هرگز کشف نمی کردم که من با دختران دیگر فرق دارم، اما من به مدرسه رفتم و با دختران بسیاری دوست شدم. در آن زمان بود که فهمیدم دنیای من از دنیای آن¬ها متفاوت است. آن ها می خواستند با عروسک¬های¬شان مامان بازی کنند در حالی که من می خواستم دزد دریایی باشم، شکارچی شوم نینجا شوم. آن¬ها دوست داشتند لباس دخترانه بپوشند، روبان بزنند و کفش های مجلسی بپوشند در حالی که من این نوع لباس ها را برای پریدن و جهیدن و سرخوردن و دویدن و فوتبال و از سر و ته آویزون شدن از شاخه ی درخت ها مثل میمون نامناسب می دانستم. علایق من متفاوت بودند و والویت ها و سلیقه ی من نیز فرق داشت. من از بسیاری جهات با دختران دیگر فرق می کردم. من عجیب و غریب بودم. راه حل برای من آسان بود. به دیگران توجه نکنم و سعی کنم آن کسی باشم که هستم. به همین سادگی! البته نهایتاً بلوغ همانند دخترهای دیگر به سراغم آمد. البته کمی دیرتر از دیگران اتفاق افتاد و من دیگر نمی توانستم انکار کنم که دختر هستم و در اولین برخوردم با یک پسر، قطعاً دانستم که دختر هستم حتی اگر دختری عجیب و غریب هستم. وقتی نوجوان بودم فهمیدم مشکلی که با آن دست و پنجه نرم می کردم ربطی به جنسیت من نداشت. آنچه من در واقع با آن روبرو بودم تابوهای جامعه بودند. کلیشه هایی که می گفتند من نباید از کارهای که می کنم و لذتبخش است، لذت ببرم. وقتی متوجه شدم که مشکل واقعی در واقع کلیشه های مضر و محدود کننده هستند، راه حل آسان بود به کلیشه ها و تابوها توجه نکنم و به سادگی آن کسی باشم که هستم.

راه حل آسان بود به کلیشه ها و تابوها توجه نکنم و به سادگی آن کسی باشم که هستم.

همان طور که مادرم پیش بینی کرده بود من با هویت خاص و منحصر به فرد خود رشد کردم. امروز می شنوم که افراد بسیاری در مورد مسائل مربوط به جنسیت صحبت می کنند و باعث می شوند که من به خاطر والدینی که به سادگی به یکدیگر گفتند: "نگران نباشید او هویت خود را خواهد شناخت..." و مرا آزادانه رها کردند تا به دنبال علائق و رویاهای خود بروم خدا را شکر می کنم. فرقی نمی کرد که این رویاها چقدر خاص بودند، آن ها هیچ وقت جمله ای احمقانه مبنی بر اینکه "این کار دخترانه نیست..." را بر زبان نیاوردند. اگر افراد فقط به خاطر اینکه شما در کلیشه¬هایی که آن ها بدان باور دارند جا نمی گیرند و انتقاد می کنند مجبور نیستید که این مسیر را به تنهایی بپیمائید. فرم زیر را پر کنید و یکی از افراد راهنمای ما بسیار خوشحال خواهند شد کمک کنند تا شما بتوانید شخصیت منحصر به فرد و خاص خود را بهتر کشف کنید.