من بطری یُد را برداشتم و روی عکس جمجه و استخوان‌های ران که روی بطری بود و نماد مرگ هستند، تمرکز کردم. من بریدگی و زخم بیرونی نداشتم که نیاز به ضد عفونی داشته باشد بلکه از درون آسیب دیده بودم. تازه از یک جلسۀ مهم به اتاقم در هتل برگشته بودم. یک دوست قدیمی، حرف عمیقی به من زده بود و حرف او درون من را زخمی کرده بود. بطری یُد در دستانم بود، فکری که به ذهنم آمد این بود: «می‌توانم این بطری ید را بنوشم».
این یک فکر بَد بود، امّا فقط برای یک لحظه این فکر به ذهنم خطور کرده بود، چون من خسته شده بودم و آنقدر مأیوس شده بودم که نا امیدی در من رخنه کرده بود. هرگز آن لحظه را فراموش نمی‌کنم و تا به حال در مورد آن با کسی صحبت نکرده‌ام. طبیعی است چون من نگاه مثبتی به زندگی دارم. اغلب به مردم می‌گویم: «من مشکلی ندارم، هنوز فرصت دارم ... ».

منا امیدی ممکن است دلایل و منابع بسیار گوناگونی داشته باشد، امّا می‌تواند با عوامل دیگری هم ترکیب شده و عمیق‌تر شود.

پاهایم نایِ راه رفتن نداشت، گاهی اوقات تشخیص تفاوت‌ها بسیار دشوار است. عنوان‌ها، پست‌ها،
نا امیدی ممکن است دلایل و منابع بسیار گوناگونی داشته باشد، امّا می‌تواند با عوامل دیگری هم ترکیب شده و عمیق‌تر شود. دختر 18 سالۀ یکی از دوستانم تلاش کرد خودکشی کند چون عوامل مختلفی نظیر اخراج از دانشکدۀ ورزش به خاطر جراحی زانو، رابطۀ عاطفی درب و داغون، الکل، خستگی جسمی و عاطفی باعث نا امیدی او شده بود. وقتی همه به رختخواب رفته بودند او یک جعبه داروی مسکن خود را پایین آورده و خورده بود. امّا خوشبختانه نجات پیدا کرد و نا امیدی باعث مرگش نشد. اما یادمان باشد همه اینقدر خوش شانس نیستند.
نا امیدی می‌تواند خطرناک و کشنده باشد. به خاطر دارم در جایی مطلبی می‌خواندم که نوشته بود: «مردم می‌توانند هفته ها بدون غذا زندگی کنند، روزها بدون آب زنده بمانند و چندین دقیقه بدون اکسیژن دوام بیاورند، امّا بدون امید نمی توانند به زندگی ادامه بدهند». در سطح فردی این جمله را مفید می‌دانم، زیرا به عواملی اشاره می‌کند که باعث نا امیدی شده و چیزهایی را نشان می‌دهد که به من امید می‌دهد. ممکن است برخی از این عوامل خیلی هم مهم به نظر نیایند. امّا ترکیب آنها با یکدیگر می‌تواند باعث یک انفجار بشود. نا امیدی سریع اتفاق می‌افتد و می‌توان خفقان آور باشد.
من فهمیدم که وقتی گرسنه هستم، بیشتر مستعد از دست دادن امید هستم تا وقتی که سیرم، بنابراین، بهترین کاری که در موقع گرسنگی می‎توانم انجام بدهم، این است که غذا بخورم و بخوابم.
من می‌دانم وقتی که به لحاظ عاطفی از دست مردم یا اتفاقات عصبانی هستم، این وقایع می‌تواند باعث سر ریز شدن توان احساسات من بشود. وقتی این اتفاق می‌افتد، سطح انتظارات پایین می‌آید. همچنین می‌دانم وقتی بهتر می‌توانم با این مسئله مواجه شوم که می‌توانم این چرخه را پیش بینی کنم و به سادگی با آن کنار بیایم.
علامت هشدار دهندۀ عاطفی دیگری که احساسات ما را شکننده می‌کند، خستگی عاطفی است. خستگی عاطفی می‌تواند با عصبانیت یا اشک ظاهر شود. حتّی ممکن است به خود بگویید: «وای خدای من این همه نا امیدی از کجا آمده است؟». همۀ این موارد می‌تواند باعث یأس و نومیدی شود.

یکی از حاصلخیزترین زمین‌ها برای ریشه دواندن نومیدی و یأس حرف‌های دوستان مورد اعتماد آدم است.

یکی از حاصلخیزترین زمین‌ها برای ریشه دواندن نومیدی و یأس حرف‌های دوستان مورد اعتماد آدم است. حرف‌های دوستان نزدیک چه حرف‌های خوب و چه حرف‌های بد ـ می‌تواند اثر بسیار قوّیی داشته باشند. من به حرف کسانی که من را نمی‌شناسند چندان اهمیت نمی‌دهم، امّا حرف کسانی که من را خوب می‌شناسند، برایم خیلی مهم است. به همین دلیل است که مشکلی مثل جدایی می‌تواند تأثیر بسیار عمیقی در نا امیدی داشته باشد، زیرا دوستی که بیشتر از همه شما را می‌شناسد می‌گوید: من دیگر برایت ارزش قائل نیستم یا دیگر نمی‌خواهم دوستی با تو را ادامه بدهم. وای، این حرف واقعاً دردناک است. زیرا نا امیدی سریع اتفاق می‌افتد و می‌تواند خفقان آور باشد.

امید پادزهر نا امیدی است.

امید پادزهر نا امیدی است و طیفی از عوامل مختلف می‌تواند باعث امیدواری شود. برای مثال داشتن یک چشم انداز می‌تواند امید بخش باشد. داستان زیر به خوبی این نکته را توضیح می‌دهد. فلورانس چادویک در یک روز مه آلود در ژانویه سال ۱۹۵۲ برای شنا کردن به آب‌های سرد جزیرۀ کاتالینا رفت. او قصد داشت این کانال را در طول و عرض تا ساحل کالیفرنیا شنا کند. وقتی وارد آب شد، آب سرد کرخت کننده‌ای به بدنش برخورد می‌کرد، به سختی در آن هوای مه آلود می‌توانست قایقی را که او را همراهی می ‌رد، ببیند. چندین بار صدای شلیک گلوله برای دور کردن کوسه‌ها را شنید. او قبل از اینکه بخواهد او را از آب بیرون بکشند، ۱۵ ساعت شنا کرده بود، مربی او را تشویق می‌کرد تا ادامه بدهد و می‌گفت چیزی نمانده است به ساحل برسد.
فلورانس، با شنا کردن طولانی مدّت غریبه نبود. او نخستین زنی بود که در این کانال انگلیس در دو جهت شنا کرد. امّا آن روز، در حالی که به ساحل کالیفرنیا نزدیک می‌شد، تنها چیزی که می‌دید، مه غلیظ بود. او خسته و بی‌رمق شده بود و احساس نا امیدی کرد و فکر کرد بیش از آن نمی‌تواند به شنا کردن ادامه بدهد. فلورانس فقط نیم مایل مانده به هدفش دست از مبارزه کشید. در مصاحبۀ پس از شنا گفت: من خودم را مقصر نمی‌دانم، امّا اگر فقط می‌توانستم ساحل را ببینم، یقیناً تا آخر ادامه می‌دادم. بله، در شرایطی که زندگی و شرایط خود را می‌بینیم، به لحظات از بین برنده غلظت مه نیاز داریم.
گاهی اوقات باید فعّالیتمان را متوقف کنیم و آنها را ارزیابی کنیم. گاهی اوقات یک شنوندۀ خوب و فعال در همفکری کردن می‌تواند در این زمینه به ما کمک کند تا این غلظت مه را پاک کنیم و شاید این فرد یک مشاور باشد یا آدمی باشد که از ما داناتر و عاقل تر است.
هیچ کس بدون امید نمی‌تواند زندگی کند. مواجه با نا امیدی دو روش دارد، پیشگیری و درمان بلندمدّت. پیشگیری راهبرد مواجه با شرایط است که منجر به نا امیدی می‌شود و می تواند شامل چیزهای ساده ای مثل استراحت کافی یا صحبت کرن با یک دوست باشد. پیشگیری پیدا کردن علت نا امیدی است. خیلی از افراد با بررسی ریشه‌های معنوی چنین شرایطی، برای امیدواری یک بهانه پیدا می‌کنند،
آیا امروز به امید و تشویق نیاز دارید؟ ما خدمات رایگان و محرمانۀ رایگان ارائه می دهیم. نیازی نیست در این مسیر تنها باشید. ما مربیان همکارمان در کنار شما هستیم. فرم زیر را پُر کنید، یکی از مربیان ما در اسرع وقت با شما تماس خواهد گرفت. ما در کنار شما هستیم.