ایران عزیزمان روزهای سختی را می‌گذراند.
جنگ و ویرانی و وحشت بر سرزمین مان سایه افکنده است،
و دل‌های بسیاری لبریز از دلهره، بی‌خبری و اضطراب‌ است.

چه آن‌هایی که در کوچه‌پس‌کوچه‌های وطن زندگی می‌کنند،
و چه آن‌هایی که در غربت، با چشمانی اشک‌آلود، خبرها را دنبال می‌کنند
همه به یک چیز فکر می‌کنیم:
ایران. وطن. هموطن.

ما هم مثل شما دل‌نگرانیم.
دل‌های ما با شماست.
و در این روزهای سخت و دشوار،
بهترین کاری که می توانیم انجام دهیم،
این است که در کنار شما بایستیم.
حتی با یک پیام ساده، یک دعای کوتاه
برای این‌که بدانی:
تو تنها نیستی.
این یک درد مشترک است.
ما همه با هم هستیم.
ما تنها نیستیم،
چون امیدی زنده داریم
امیدی که از دل وعده‌های خداوند می‌جوشد.
او گفته است:

«مترس، زیرا من با تو هستم؛ مشوش مشو، زیرا من خدای تو می‌باشم؛ تو را تقویت خواهم نمود و البته تو را اعانت خواهم کرد، و تو را به دست راست عدالت خود دستگیری خواهم نمود.»
(اشعیا ۴۱:۱۰)